بلغور جودوسر به انگلیسی

کلمه‌ی «بلغور جودوسر» در زبان انگلیسی به oat groats یا steel-cut oats ترجمه می‌شود؛ بسته به میزان فرآوری.

«بلغور جودوسر» به دانه‌های خردشده یا نیم‌کوب‌شده‌ی گیاه جودوسر گفته می‌شود که پس از جدا کردن پوسته‌ی بیرونی، به صورت کامل یا نیم‌پز قابل مصرف هستند. در زبان انگلیسی، اگر دانه‌های جودوسر فقط پوست‌گیری شده باشند، به آن‌ها oat groats می‌گویند، و اگر با برش فلزی خرد شده باشند، اصطلاح steel-cut oats رایج‌تر است. این محصول یکی از پرمصرف‌ترین انواع غلات کامل در تغذیه‌ی سالم به‌شمار می‌رود.

از منظر تغذیه‌ای، بلغور جودوسر منبعی غنی از فیبرهای محلول به‌ویژه «بتاگلوکان»، پروتئین گیاهی، آهن، منیزیم، فسفر و آنتی‌اکسیدان‌هاست. مصرف منظم آن در وعده‌ی صبحانه یا به عنوان بخش مکمل رژیم غذایی به کاهش کلسترول خون، تنظیم قند خون، و بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک می‌کند. برخلاف جودوسرهای فوری یا پرک‌شده، بلغور جودوسر دیرتر هضم می‌شود و به همین دلیل حس سیری طولانی‌تری ایجاد می‌کند.

در فرآیند تهیه، بلغور جودوسر معمولاً نیاز به زمان پخت بیشتری دارد. بسته به نوع آن، ممکن است بین ۲۰ تا ۴۵ دقیقه زمان برای پخت کامل لازم باشد. با این حال، طعم طبیعی، بافت مغذی، و عطر خاص آن باعث می‌شود بسیاری از افراد آن را به شکل سنتی‌تر به سایر انواع جودوسر ترجیح دهند. می‌توان آن را با آب، شیر یا شیر گیاهی پخت و همراه با میوه‌های خشک، آجیل، دارچین یا حتی نمک اندکی طعم‌دار کرد.

در صنایع غذایی مدرن نیز بلغور جودوسر کاربردهای متنوعی دارد. علاوه بر مصرف خانگی، از آن در تولید نان‌های سبوس‌دار، بیسکویت‌های انرژی‌زا، کراکرهای رژیمی و حتی برخی از فرآورده‌های گیاهی مانند برگرهای بدون گوشت استفاده می‌شود. ویژگی جذب بالای آب و چربی، آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای بافت‌دهی مواد غذایی سالم تبدیل کرده است.

از نظر فرهنگی و تاریخی، مصرف جودوسر و مشتقات آن سابقه‌ای دیرینه در کشورهای اسکاتلند، ایرلند، آلمان و کشورهای اسکاندیناوی دارد. بلغور جودوسر برای قرن‌ها بخش جدایی‌ناپذیر از رژیم غذایی این مناطق بوده و هم‌اکنون نیز در جریان جهانی شدن فرهنگ تغذیه‌ی سالم، در بسیاری از کشورها به عنوان یکی از پایه‌های صبحانه‌ی سالم شناخته می‌شود.